از آنجا که در دوره های مختلف زمانی بیماری های واگیر دار مرگ باری رخ داده در این مقاله سعی شده به رفتار نگاری سبک زندگی در این دوران بپردازد
به طور کلی میتوان این پاندمی ها را به دو دسته تقسیم کرد؛
یکی تا قرن 18 میلادی و دیگر تا کنون .
ولی نکته حائز اهمیت در سبک غذایی بشر بعد از انقلاب صنعتی
که به طبع آن انقلاب کشاورزی را در بر داشته رخ داده؛ به نحوی که تا از ابتدای
انسان کنونی تا قرن17 میلادی و قبل از انقلاب صنعتی اکثر منابع غذایی بشر که اکثرا
ساکن روستا ها و فاقد تاریخ مکتوب بوده اند از گوشت و شکار تامین میشده و تولید و
نگهداری و مصرف محصولات کشاورزی اکثرا محلی و جزئی بوده و برای همین قند و
کربوهیدارت جایگاه خاصی در رژیم غذایی روزانه نداشته است. ولی بعد از این دوران با
گسترش توانائی تولید و حمل و نقل محصولات؛ و افزایش نفوس ساکن در مناطق مختلف که
ناشی از شناخت صحیح تر بهداشت و درمان بوده؛ نیاز به محصولات غذایی افزایش چشم گیر
داشته و به علت توانایی تولید بالای محصولات کشاورزی در مقابل محصولات حیوانی به
طور فزاینده ای رژیم غذایی از چربی و پروتئین به کربو هیدارت و قند؛ تغییر جهت
داده و به همین علت تا قبل از این فرایند همه گیری ها عامل باکتریایی داشتند مانند
وبا و طاعون و بعد از این عوامل نانو ارگانیسمی ویروسی عامل این همه گیری ها شدند
زیرا بدن افراد دارای قند بالاتری در سلول بوده و بستر مناسبی برای رشد افسار
گسیخته برای این شبه ارگانیسمها فراهم آورده است و همه گیری هایی مثل آبله و
آنفولانزا گربیانگیر بشر شده است. و به نوعی میتوان ادعا نمود این بشر بوده که
بستر مناسبی برای این نانو ارگانیسمها در بدن خود فراهم کرده نه اینکه این عوامل
به سمت بشر یورش آورده باشند.
این نکته حائز اهمیت است که تا 200 سال پیش بیش از 97 درصد
ساکنان کره زمین از 32 کیلومتری محل تولد خود فراتر نمیرفتند و بعد از انقلاب
صنعتی و فراهم آمدن عمومی جابجایی این فرایند دچار دستخوش شد که خود یکی از عوامل
کلیدی گسترش این همه گیری ها میباشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر